club-banner

FC ROUEN 1899’UN TARİHÇESİ

FCR’nin ilk adımları (1899’dan 1933’e kadar)

Yüzlerce çan kulesinin bulunduğu bu şehre futbol Willing’in itici gücüyle 1896’da gelirken, aralarında HAC’ın da bulunduğu Le Havre takımlarıyla rekabet edebilecek bir kulüp kurma fikri de hızla ortaya çıktı.

Öncüleri (Willing, Hurard, Diochon kardeşler, Cousinard) sayesinde FCR, 10 Temmuz 1899’da Football Club Rouennais adıyla kuruldu!

Kulüp ilk maçlarını 1899 yazında Champ de Courses’da yaptı ve birkaç yıl sonra 1903’te Haute-Normandie şampiyonasının ilk edisyonunda yer aldı.

Bir sezonluk kısa bir ara ve Football Club Rouennais ile Jeunesse Sportive Rouennaise arasında Sporting Club Rouennais’i doğuran başarısız bir birleşmeye rağmen, FCR ünlü rakibi HAC ile rekabet etmeyi başardı. Kulüp önce Petit-Trianon’a ardından da Grand-Trianon’a yükselirken, Başkan Diochon’un askerleri 1910 yılında HAC karşısında ilk kez Yukarı Normandiya Şampiyonu unvanını elde etmeyi başardı!

Kulüp bir dizi bölgesel şampiyonluk kazanırken, FCR yükselişini sürdürdü ve özellikle Kırmızı Şeytanlar 1913’te USFSA şampiyonasında finale yükseldiğinde Fransa’da adından söz ettirdi. Grand-Trianon’da 10.000 seyirci önünde Stade Hélvetique de Marseille karşısında uzatmalarda alınan yenilgiye rağmen, bu final FCR’nin gelecek yıllarda Fransız futboluna vuracağı damganın temellerini attı.

Kısa sürede Grand-Trianon’da çok sıkışık kalan Robert Diochon ve Doktor Grasset, belediyeden o zamana kadar rugby için ayrılmış olan Bruyères sahasının imtiyazını aldı. FCR resmi olarak 1914 yılında Bruyères sahasına taşındı ve birkaç on yıl sonra ünlü başkanının adını alacaktı.

Birinci Dünya Savaşı FCR’nin faaliyetlerini frenledi, ancak savaş biter bitmez Robert Diochon’un kulübü tekrar ilerledi ve Ağustos 1919’da Normandiya Ligi’nin kuruluşuna katıldı.

FCR, Ciel et Marine’e karşı bölgesel üstünlük için mücadele ederken, Kırmızı Şeytanlar ulusal düzeyde kendilerini gösterdiler ve 1925’te Coupe de France finaline ulaştılar! FCR için Sport Généraux’ya karşı tarihi bir final olan bu karşılaşma iki maç üzerinden oynandı, zira ilk maçta iki takım uzatmalara rağmen birbirlerini etkisiz hale getirdi (1-1).

Ne yazık ki 10 Mayıs 1925’te Rouennais, Boulanger’in ilk yarıda attığı iki gole rağmen Parislilere 3-2’lik skorla yenildi. Coupe de France FCR’nin elinden kıl payı kaçtı.

 

PROFESYONELLIK (1933’TEN 1995’E KADAR)

1930’ların başında Jean Nicolas da dahil olmak üzere Rouennais eğitiminin külçeleri ortaya çıkarken, Rouennais Futbol Kulübü 1932’de Fransa şampiyonasının ilk baskısına katılmaya davet edildiğinden beri Fransız futbolunun profesyonelleşmesine katıldı.

Ancak Rouen liderleri, bir süre sonra ikinci lige katılmadan önce daveti geçici olarak reddetti.
Rouen 1933-1934 sezonunda profesyonel dünyaya ve D2’ye katıldı ve Bruyères’de elit ligden yeni düşmüş Club Français’e karşı oynadığı ilk şampiyonluk maçında rekorlar kırdı. FCR, 6,000 seyirci önünde, Jean Nicolas’ın sekiz sayısıyla 12-3 gibi inanılmaz bir skorla kazandı!

FCR, 1936 yazında Fransız futbolunun elitlerine katılmadan önce 3 sezon boyunca sıralamanın zirvesinde mücadele etti!

Elit ligdeki ilk sezonunda FCR, özellikle altıgen sahaları kasıp kavuran makineli tüfek saldırısı sayesinde sansasyon yarattı. Jean Nicolas 1936-1937 sezonunda en az 27 gol attı ve Kırmızıları 4. sıraya taşıdı.

FCR en iyi Fransız kulüpleri arasında kendine bir yer edinmeye başladı, ancak 1939 yazında patlak veren İkinci Dünya Savaşı nedeniyle ivmesi kısa sürdü.

Kulüp, savaşın pençesindeki bir bölgede şampiyona düzenlemenin zorluklarına rağmen faaliyetlerine devam etti ve hatta 1945 yılında Fransa Şampiyonu olmayı başardı!

İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesi kulüp için zor oldu ve 1947’de ilk sportif küme düşmesini yaşayarak D2’ye geriledi. D1’e dönme hırsına rağmen, FCR üst üste 13 sezon boyunca elitlerin ön odasında sıkışıp kaldı!

60’lı yıllarda FCR seçkinler ligine geri döndü ve orada kalıcı olmayı başardı! Bu müreffeh dönem FCR’nin ilk Avrupa destanlarıyla aynı zamana denk geldi.

FCR 1962-1963 sezonundaki 8.’liği sayesinde Rappan Kupasına (Intertoto Kupasının atası) katıldı ve grup aşamasını geçmenin yanı sıra, özellikle Bayern Münih’e karşı tarihi bir eleme oynayarak yarı finale yükselmeyi başardığı için inanılmaz bir dönem geçirdi!

Kırmızı Şeytanlar Slovan Bratislava’ya karşı yarı finalde başarısız olursa, kulüp birkaç yıl sonra Şehirlerarası Fuar Kupası (Avrupa Ligi’nin öncüsü) sayesinde Avrupa sahnesinde parlamak için bir fırsat daha yakalayacak. FCR bir kez daha olağanüstü bir performans sergileyerek, Highbury’deki rövanş maçının son dakikalarında İngilizlerin elde ettiği başarıyla tarihe geçecek ikili bir karşılaşmada Arsenal’e karşı üstünlük kurduktan sonra 8. finalde başarısız oldu.

Avrupa destanı sona erdi ve Kırmızı Şeytanlar birkaç ay içinde rüyadan kabusa dönüştü. 1970 Haziran’ında FCR, D2’ye düşmesine neden olan ilk mali sorunlarını yaşadı.

Kulüp 7 sezon D2’de kaldıktan sonra elit lige kısa bir dönüş yaptı. 1977-1978 sezonunun sonunda FCR tekrar D2’ye düştü ve mali felaketin eşiğine geldi.

Robert Diochon’un eski yakın arkadaşı ve FCR’nin üç kez başkanlığını yapmış olan René Monin kulübü yeniden rayına oturttu. Yedek kulübesine, birkaç yıl önce Rouen yedek kulübesinde görev yapmış olan Robert Vicot’yu getirdi. Onun liderliğinde FCR öncü bir rol oynadı ve 1982 yazında elitlere geri dönmeyi başardı!

Rouen yönetimi D1’e dönüş için her şeyden önce kulübü D1’de kalıcı kılmak istiyor. Başarının anahtarları iki noktada özetlenebilir: Jean-François Beltramini’nin 35 yaşında yeniden Normandiya’da yaşamaya başlaması ve lig liderlerinin sırayla düştüğü (Nantes, Bordeaux, Monaco, vs.) gerçek bir kale haline gelen Diochon stadyumu.

FCR çok zor bir 1984-1985 sezonu geçirmeden önce iki harika sezon geçirdi ve bu sezon Diochon’daki play-off’larda Stade Rennais’in FCR’yi penaltılarla yenerek kulübü D2’ye gönderdiği acımasız bir yenilgiyle sona erdi.

FCR’nin 2. Lige düşmesi kulübü çok yaraladı ve bir yıl sonra tarihi bir küme düşme yaşayarak 3. Lige düştü. Normandiya Ligi Başkanı André Sauvage, FCR’nin yardımına koştu ve kısa sürede kulübü yeniden ayağa kaldırdı; Kırmızı Şeytanlar kısa sürede kendilerini Fransız futbolunun üst sıralarında buldu.

FCR D2’de birkaç sezon boyunca istikrarını korudu ve elitlere geri dönmenin hayalini kurdu. Lechevallier, Horlaville, Orts jenerasyonunun itici gücü altında Kırmızı Şeytanlar 1989-1990 sezonunda ilk kez play-off’larda başarısız oldu ve 92-93 sezonunda çok yaklaşmıştı ki FCR, Marsilya’ya karşı Coupe de France’da elendikten sonra çöktü ve bu da kulübe iki kalecisine ve çok daha fazlasına mal oldu.

Ertesi sezon, kulübün 1995 yazında ilk kez iflas başvurusunda bulunmadan önce Ulusal 1’e düşmesiyle felaketle sonuçlandı.

 

CEHENNEMDEN RÖNESANSA (2013’TEN BUGÜNE)

Rouen Futbol Kulübü, başında Fabrice Tardy ile bölgesel düzeye geri döndü. Kulüp 2013 yazında yaşadığı felaketin yaralarını sarmaya çalışmakta ve büyük zorluklarla yüzleşmek zorunda kalmaktadır. Mayıs 2017’de, arafta geçen 4 sezonun ardından FCR Ulusal 3’e terfi eder ve ulusal şampiyonalara dönüş imzasını atar!

Kulüp yeni bir küme düşme felaketine çok yaklaştığı ve Bayeux’ya karşı oynanan son maçta canını kurtardığı için beşinci kademeye zor bir dönüş oldu.

Bu kurtuluş, yeni bir kadro oluşturan ve takımı derinlemesine yenileyen David Giguel’in kulübeye gelişiyle 2018-2019 sezonunda kulüp çevresinde yeni bir ivme yarattı. Sonuçlar ortada ve Diochon stadyumunun tribünlerinde coşku yeniden doğuyor. FCR 120. yıldönümünde Ulusal 2’ye katılımını onaylar!

Ertesi sezon, kulüp Coupe de France’daki olağanüstü performansı sayesinde Fransa’nın manşetlerinde yer aldı ve 32. turda Stade Diochon’da FC Metz’e (L1) karşı 3-0’lık skorla büyük bir zafer kazandı!

2021 yılında kulüp, Maximilien De Wailly’nin FCR başkanlığına gelmesiyle yeni bir döneme başlar.

De Wailly 2022’de trajik bir şekilde vefat etti. Charles Maarek kulübün başkanlığına getirildi. 
Bir yıl sonra, Ulusal 2’de güzel bir sezonun ardından, Maxime D’Ornano tarafından çalıştırılan kulüp, ayrıldıktan 10 yıl sonra Ulusal Lig’e geri döndü.

Coupe de France’da istisnai bir performans sergileyen Ligue 1’in iki kulübü, iki ayrı ligde mücadele etmelerine rağmen elendiler. Toulouse, unvanın sahibi olarak, Diochon’a hayatta kalan bir ambiyansta ve bitmek bilmeyen bir tirs seansıyla veda etti. Le FCR daha sonra Monaco’yu, Valenciennes tarafından elenmeden önce bitmek tükenmek bilmeyen yeni bir seansın ardından, tirs au but encore’a düşürdü.

La fin de saison en National est compliquée avec des problèmes économiques quiennent gâcher le printemps. 
Iwan Postel başkan seçildi ve FCR için iddialı bir proje başlattı.

DAHA FAZLASINI GÖR

Koçlar ve Başkanlar

1930'DAN BERI KULÜP KOÇLARI
ZOLTAN VAGO
ZOLTAN VAGO

1930 – 1935

EMIL SKOLAUT
EMIL SKOLAUT

1935 – 1938

WILLIAM WRIGHT
WILLIAM WRIGHT

1938 – 1939

GEORGE KIMPTON
GEORGE KIMPTON

1939-1940, 1944-1945

EDMOND DELFOUR
EDMOND DELFOUR

1940 – 1945

ERNST PAYNE
ERNST PAYNE

1945 – 1947

MAURICE BLONDEL
MAURICE BLONDEL

1947 – 1950

CHARLES ROZE
CHARLES ROZE

1950

JOSÉ MANDALUNIZ
JOSÉ MANDALUNIZ

1950 - 1952

JULES BIGOT
JULES BIGOT

1952 - 1953

JEAN GRÉGOIRE
JEAN GRÉGOIRE

1953 – 1954

ROBERT LACOSTE
ROBERT LACOSTE

1954 – 1958

MAX SCHIRSCHIN
MAX SCHIRSCHIN

1958 – 1963, 1971 – 1972

PAUL LEVIN
PAUL LEVIN

1963 – 1965

RENÉ VERNIER
RENÉ VERNIER

1965 – 1968

ANDRÉ GÉRARD
ANDRÉ GÉRARD

1968 – 1970

ROGER RIZZI
ROGER RIZZI

1970 – 1971

PIERRE TOURNIER
PIERRE TOURNIER

1971

ERNST MELCHIOR
ERNST MELCHIOR

1972 – 1975

ROBERT VICOT
ROBERT VICOT

1975 – 1976, 1980 – 1985

CESAR HECTOR GONZALES
CESAR HECTOR GONZALES

1976 – 1977

DANIEL DRUDA
DANIEL DRUDA

1977, 1978-1979

MILORAD PAVIC
MILORAD PAVIC

1977 – 1978

VANZO CASTLE
VANZO CASTLE

1979 – 1980

FRANCOIS BRACCI
FRANCOIS BRACCI

1985 – 1986

ARNAUD DOS SANTOS
ARNAUD DOS SANTOS

1986 – 1990

PIERRE GARCIA
PIERRE GARCIA

1990

DANIEL ZORZETTO
DANIEL ZORZETTO

1990 – 1994

JEAN-PIERRE ORTS
JEAN-PIERRE ORTS

1994

JEAN-PAUL RABIER
JEAN-PAUL RABIER

1994

PATRICK PARIZON
PATRICK PARIZON

1994 – 1995

LAURENT ROUSSEY
LAURENT ROUSSEY

1995 – 2000

PATRICE HEAULMÉ
PATRICE HEAULMÉ

2000

YVES BRÉCHETEAU
YVES BRÉCHETEAU

2000 - 2004

JEAN-GUY WALLEMME
JEAN-GUY WALLEMME

2004

ERIC DEWILDER
ERIC DEWILDER

2004 – 2005

ALAIN MICHEL
ALAIN MICHEL

2005 – 2006

ERIC GARCIN
ERIC GARCIN

2006 – 2012

MANU DA COSTA
MANU DA COSTA

2012

DIDIER OLLÉ-NICOLLE
DIDIER OLLÉ-NICOLLE

2012 – 2013

HAKLI DAHMANE & ERIC RASTELL
HAKLI DAHMANE & ERIC RASTELL

2013 – 2014

ROMAIN DJOUBRI
ROMAIN DJOUBRI

2014 – 2017

MANUEL ABREU
MANUEL ABREU

2017 – 2018

RAYNALD BERTIN
RAYNALD BERTIN

2018

DAVID FOUQUET
DAVID FOUQUET

2018

DAVID GIGUEL
DAVID GIGUEL

2018 – 2021

ARNAUD MARGUERITTE & SARAFOULÉ MENDY
ARNAUD MARGUERITTE & SARAFOULÉ MENDY

2021

MAXIME D'ORNANO
MAXIME D'ORNANO

2021- 2024

Regis Brouard
Regis Brouard

Depuis 2024

DAHA FAZLASINI GÖR
1899'DAN BERI BAŞKANLAR
RAOUL HURARD
RAOUL HURARD

1899 – 1902, 1903 – 1904

MAURICE COUSINARD
MAURICE COUSINARD

1902 – 1903, 1905 – 1906, 1907

P. SEVESTRE
P. SEVESTRE

1904 – 1905

ROBERT DIOCHON
ROBERT DIOCHON

1906 – 1907, 1908 – 1953

AUGUSTE DUCHÊNE
AUGUSTE DUCHÊNE

1953 – 1955, 1959 – 1962

RENÉ MONIN
RENÉ MONIN

1955 – 1957, 1967 – 1968, 1972 – 1976, 1979 – 1984

MARCEAU DECLE
MARCEAU DECLE

1957 – 1959

JACQUES PATUREL
JACQUES PATUREL

1962 – 1967

ALAIN ROBINE
ALAIN ROBINE

1968 – 1971

JEAN DUQUESNE
JEAN DUQUESNE

1971 – 1972

MICHEL AXEL
MICHEL AXEL

1976 – 1979

BERNARD QUESNEL
BERNARD QUESNEL

1984 – 1985

MAURICE TOUBOUL
MAURICE TOUBOUL

1985 – 1986

ANDRÉ SAUVAGE
ANDRÉ SAUVAGE

1986 – 1991

CLAUDE BATEL
CLAUDE BATEL

1991, 1995 – 1997

MICHEL GUEZ
MICHEL GUEZ

1991 – 1995

GILBERT KADJI
GILBERT KADJI

1997 – 2000

RENÉ BERTIN
RENÉ BERTIN

2000 – 2005

PASCAL DARMON
PASCAL DARMON

2005 – 2012

THIERRY GRANTURCO
THIERRY GRANTURCO

2012 – 2013

FABRICE TARDY
FABRICE TARDY

2013 – 2021

MAXIMILIEN DE WAILLY
MAXIMILIEN DE WAILLY

2021-2022

CHARLES MAAREK
CHARLES MAAREK

2022-2024

IWAN POSTEL
IWAN POSTEL

DEPUIS 2024

DAHA FAZLASINI GÖR

i̇dari̇ şema

chart_tr
DAHA FAZLASINI GÖR
Tüm Ortaklar Tümünü Gör
l-1
l-2
p-logo